krąg

oksytycyny brak

serotniny brak

powoli

chemia zaczyna

uwalniać

a wtem

słyszysz

że

agresywna i trudna

byłaś

i serce

pęka

bo tych

najbliższych

raniłaś

od teraz

nie, postanawiasz

ale wiesz, ze z każdym

kolejnym

razem

zranisz ponownie

dysonans

chcę napisać wiersz

nie byle jaki i o nie byle czym

o głebi i mądrości

ale na co to skoro nie umiem wykrzesać pół mądrego słowa

pętla w gardle, studnia w głowie

tylko

palce śmigają po klawiaturze

w

tylko sobie znanym

rytmie

aloes

jesteś jak

aloes na suchą skórę

rękawiczki w trzaskający mróz

dobry film w długi jesienny wieczór

gorąca kąpiel w ponure zimowe popołudnie

wspólne zdjęcie z rodzicami, kiedy mi tęskno za domem

jeszcze Cię nie znam

ale wiem, że taki właśnie

jesteś

studnia

Wiele różnych rzeczy się działo, w różnych miejscach bywała, ale ostatnie tygodnie przypominają trochę dzień świstaka. I w żadnym wypadku nie ma tu mowy o sycącej komedii.

Marazm. Pętla. Nieprzewidziana seria powtórzonych emocji.

Chce, postanawia, przygotowuje się, a na końcu i tak kończy z takim samym statusem quo. Czy to jej wina? Na pewno. Czy ma tego świadomość? Zdecydowanie. Czy umie to zmienić? Tego już bym taka pewna nie była.

Czasami czuje się jak Bridget Jones, jednak nie widzi nigdzie wokół Darcego, który by wyszedł z domu w środku nocy, żeby kupić nowy notatnik na nowe zapiski.

Od kilku dobrych chwil czuje się uwięziona jak w studni. Krople potu napływają do skroni, ręce trzęsą się w niekontrolowanym uścisku. A ona po prostu nie umie się wydostać, wie, że musi, ale nie umie. Read More »

Krótka myśl o butelkowozielonym ręczniku i gwieździe rzecz jasna

dziś wzięła długą kąpiel

teraz siedzi w ciemności

jej ciało

owinięte ulubionym

butelkowozielonym ręcznikiem

z jej ciemnych fal

opada za

kroplą

kropla

i gwiazda

jej wzrok utknął w małej błyszczącej

gwieździe na Niebie

a przez jej myśli przebiega wszystko, jak te gwiazdy na niebie właśnie

i tak siedząc tu, na kanapie, w butelkowozielonym ręczniku

ulubionym z resztą

czuje się tak samotna jak ta

gwiazda

7 miesięcy walki

33 tygodni rozłąki

234 dni ciszy

5 616 godzin samotności

336 960 minut znajdowania siebie

20 217 600 sekund spokoju

I nagle,
20 maja 2020 roku, o godz. 23:30.

Stwierdziłeś, że musisz to przerwać. Że jednak chcesz być. Tylko ja nie jestem pewna czy kolejny raz zniosę ten ciężar.

Chcę być z kimś, z kim mogę rozmawiać. Z kimś, kto czuje się szczęściarzem, gdy mówię mu najokropniejsze i przerażające rzeczy o sobie.

a już

tak lekko

i mgliście było

musiałeś

więc przywrócić

ten ucisk

w żołądku

i ciągłą

gonitwę

myśli

era tindera

Bogiem idealna kreska brwi i ilość matchy

każdy chce wszystko, od razu

najlepiej żebyś podała się na tacy

jak kawałek mięsa

jak mawiała Anne Shirley,

nie ma miejsca na tragiczy romans

właściwie nie ma miejsca na nic

poza pustym seksem

nie pytaj o przyszłość

nie planuj

ani nie próbuj nią żyć

tylko jutro może Cię ocalić

przecież nikt nie mówi, że jutro będzie inne

jutro zawsze będzie tak samo przeciętne jak dziś

to przyszłość pozostaje do odkrycia

to ona Cię przytłacza

tak więc nie pytaj o przyszłość

Przeciętność to pułapka. Tak bardzo się jej bałam, chcąc być kimś wyrazistym, że zapomniałam, że tylko ja mogę być nieprzeciętną mną.

Ten strach był tak dojmujący, że gdy tylko spotkałam kogoś wyjątkowego, zabierałam cząstkę tej osoby i wcielałam ją w swoje życie.

Teraz jestem zlepkiem innych ludzi. Zupełnie przeciętnym.

Tych ja najbardziej nienawidzę. To one najmocniej wskazują jak daleki jest sen od rzeczywistości.

diagnoza

tętno

puls szybszy niż zwykle

zdaje się, że od tej pory

już zawsze będziesz przy mnie

niechciana, jednak

już zawsze ze mną

pozwól mi choć trochę pozostać sobą

to absurd

od zawsze kochałam życie Introwertyka

świadoma samotność, czas na rozwój, wolność

a teraz

boję się być sama

nie chcę być sama

nie mogę być sama

świadomie ani

nieświadomie

Jesteśmy zdystansowani, nieczytelni w relacjach, bo wydaje się nam, że wtedy trudniej będzie nas skrzywdzić. Ze strachu rezygnujemy z szansy na zbudowanie czegoś prawdziwego z drugim człowiekiem. Warto z tego wyjść. Zaryzykować chociaż raz.

W zdrowej relacji nie ma więzienia. Nie ma przemocy. Nie ma zazdrości. Ani złośliwości. W takiej relacji jest wspólne spełnienie, pasje, przestrzeń i spełnianie fantazji i jeśli oboje, to myślący ludzie, to we wszystkim wspólnie i osobno odnajdą zarówno radość jak i szaleństwo. Z moich własnych doświadczeń i obserwacji, śmiało mogę powiedzieć, że taką równowagę i spokój można odnaleźć jeśli ma się cholerne szczęście i spotka się tego właściwego, drugiego człowieka. Połączenie dusz a nie ciał. Taka zdrowa relacja to nie biznes. To odpowiednie ustawienie priorytetów życiowych we właściwej kolejności.
Czasami warto poczekać a czasami trzeba dojrzeć do tego. Wtedy jest dopiero zajefajnie w każdym aspekcie życia.
I wiecie co ? Każdemu tego życzę.
Partnerstwo to nie żona-mąż, to mądra kobieta-myślący mężczyzna. Chyba to jest sekret sukcesu, że innym się udaje. A jak już się ma ten sukces, to można razem szczęśliwie iść przez życie. Read More »

nie patrz daleko

nie martw się przyszłym wiekiem

bądź tu i teraz

gdzie możesz siebie wybierać

uśmiech

żart

ironia w tle

widzą dziewczynę zawsze gotową

z mocnym ciętym żartem

widzą,

co ona pozwala im widzieć

spróbuj

wytłumaczyć i pokazać

że wato i że może

może nawet chwilowo się uda

ale poczekaj aż zamknie za Tobą drzwi

rozpadnie się

szybciej niż wspomnienie minionego dnia

na miliony

drobnych kawałków

a poskładać nie ma komu

bo przecież nikomu nie pozwoliła