karą za niewiarę będzie lęk

już było tak blisko, już myślała, że może tak, że może tym razem

a w ostatniej chwili skręciła i wróciła do domu z butelką czerwonego wina

to paradoks

boi się samotności, ale o wiele bardziej

boi się

bliskości

Gdybyś zapytał

nie potrafiłabym Ci odpowiedzieć

dlaczego

Co ranka zbieram się w sobie,

a wieczorem ze wszystkich sił

staram się nie połamać.

Dlaczego każde wyjście to taki wyczyn?

Może powodu nie ma

Może jest jak ma być

A może przyczyna wciąż do odkrycia ukrywa się gdzieś w tym ci tak boleśnie odkryte

To pętla

Tęskni, cholernie mocno i każdego dnia

a kiedy są tuż obok, tak na wyciągnięcie ręki

smutek nie opuszcza jej bezradnego serca, a w pakiecie

z nim poczucie winy że

nawet teraz

Kiedy są, Ci których tak kocha bezgranicznie

Nie potrafi

Nie umie

Nie może

się cieszyć

Oh witaj

Stary Przyjacielu

tak jakoś pusto było

i cicho bez Ciebie

ale na szczęście

znów jesteś

bo tak tęskno było

bez tej goryczy

poczucia nieskończoności

i braku

zakończenia.

Dzisiaj to się wstyd

do tego przyznać

ale lubiłam ten dreszcz, kiedy wiedząc że to złe

robiłam coś ze względu na Ciebie

dla Ciebie

przez Ciebie

dzięki Tobie i z Tobą

dziś już tylko

wstyd i pewność, że

nigdy więcej.

Zaczyna się od poranka,

taki zabiegany szybki i za mgłą nierzadko

potem jest to epicentrum, to tempo i chaos, wtedy się o prywacie w ogóle nie myśli no bo jak, przecież nawet kiedy nie ma

ale z momentem wyjścia

z momentem odbicia się kartą

wtedy zwalnia

wszystko

a ja myślami wracam do autobusu 262, który wiódł prosto do Ciebie

Lubiłam chorować

bo wtedy byłeś

i o zgrozo.

Troszczyłeś się.

Mama ostrzegała

będziesz sama

kiedy księżyc blaskiem zajrzy wszędzie

Twój kochany znowu nie przybędzie

- Miłość to znamię?
- To coś, co nigdy nie zniknie, nieważne jak bardzo byś chciała.

Zastanów się, kochana, komu naprawdę oddasz swoje serce, bo potem tak łatwo mu go nie odbierzesz.

Nie życzę nikomu

a już w ostateczności Tobie

tego bólu, który rozrywa Ciebie na tysiące kawałków

a Twoja bezradność każe siedzieć i patrzeć i się poddawać

spójrz tu jest tysiąc mnie

bo w całości już mnie nie ma

już nie ma nic

To nie tęsknota

za

Tobą

barwą Twoich oczu

siwiejącymi skroniami

silnymi dłońmi

ciętym tylko Twoim dowcipem

szczerym białym uśmiechem

zapachem

to tęsknota za mną przy Tobie

bo tylko wtedy byłam całością

W nieśmiałości, samotności tęskno
Odpływają najpiękniejsze lata

-Świat się wtedy Pani nie załamał?
-Załamał kompletnie. Ale człowiek trochę te ruiny przydepcze i ruszy dalej.

Dear soup.io fans and users,

today, we have to share very sad news. Soup.io will stop working in less than 10 days. :(

It's breaking our heart and we honestly tried whatever we could to keep the platform up and running. But the high costs and low revenue streams made it impossible to continue with it. We invested a lot of personal time and money to operate the platform, but when it's over, it's over.

We are really sorry. Soup.io is part of the internet history and online for one and a half decades.

Here are the hard facts:
- In 10 days the platform will stop working.
- Backup your data in this time
- We will not keep backups nor can we recover your data

July, 20th, 2020 is the due date.

Please, share your thoughts and feelings here.

Your Soup.io TEAM

może nie byłeś moją pierwszą miłością
ale byłeś tą przy której
wszystkie inne miłości
stały się nieistotne

Czas. Poznaliśmy się w najbardziej nieodpowiedniej chwili naszego życia.

To nie jest taki smutek, że chce ci się płakać, to smutek, od którego boli cię szyja. Smutek jak reumatyzm

Od środka. Od spodu. Od duszy samej. Nieochota.

O miłości pisać najłatwiej

bo najszybciej rozpoznajesz to uczucie, ten dreszcz

i niepewność

ale no przecież

najtrudniej się przyznać przed

sobą no i nim

na ten czas

Jedynym

bo jak to tak oznajmić że ktoś

jest ważny i chcesz dbać

poznać

i kochać

od dziś na przyszłość tą wygodną

i niewygodną przecież

też